Zeynep'in Seyir Defteri

Bu sefer İzmir'e sadece ve sadece babam için gittim. O nedenle dışarılarda pek gezinmedim. Sadece bir gün Alsancak'a inip arkadaşlarımı gördüm. O da çok ani bir karar olduğu için doğru dürüst organize olamadık. Ama olsun görebildiklerimi yanıma kar sayıyorum.

Aslında bu postu sadece ev huzuruna ayırmıştım. Ancak şimdi fark ettim ki bir önceki postta arkadaşımın restoranında yediğim o enfes sufleyi yazmamışım. Nasıl atladım bilemiyorum çünkü unutulacak cinsten değil. Tabii ben yine rejimi bozmanın verdiği heyecan ve enfes tatla fotoğraf çekmeyi unuttum. :) Bu resmi bir arkadaşımdan aldım. Efenim bu suflenin özelliği türk kahvesiyle yapılması. Suflenin iç bayan çikolatasını bastırıp kahve tadıyla sona ulaşmanız an meselesi ilk kaşıktan sonra. Sunum çok orijinal değil mi? Ben lokumları içine atmadan yedim ama atınca da ayrı bir güzel oluyormuş. Bir dahakine artık. Ona da yetişebilirsem tabii. Mekanın adı Dionysos, Alsancak Kıbrıs Şehitleri'nde. Ama ne yazık ki arkadaşım mekanı devrediyor. Yemekleri de çok başarı bulmuştum. Çok fazla tat deneyecek fırsatım olmasa da denediklerim bana yeterli miktarda fikir verdi. Daha önce gittiğimde de tiramisu yemiştim. Bu kadar güzel ve orijinaline sadık bir tek babamın yaptığını yemiştim daha önce. Sizin de aklınızda olsun, yolunuz düşerse belki mekan devredilmeden yetişirsiniz. Valla devretse de ben sözümü aldım istediğimde yapacak bana istediklerimi :) Canım arkadaşımın ilerleyen zamanda yeniden bir mekan açmasını ve kimseyi bu lezzetlerden mahrum etmemesini diliyorum.

İzmir'de yaşadığım süre boyunca Bostanlı'da oturdum. İki ev değiştirdik ikisini de çok sevdim. Tabii benim bıraktığım Bostanlı'yla şimdiki Bostanlı arasında bir hayli fark var. Ama sanırım hala seviyorum Bostanlı'yı. Ne yazık ki İzmir'e gittiğimde eski muhitime gitme fırsatı pek bulamıyorum. En fazla Alsancak'a ulaşıyorum. ÇÜNKÜ BABAM EVİ KALABAK'A TAŞIDI! Orası neresi derseniz tilkinin altın sıçtığı ürettiği :) yer diyebilirim. Gerçi orası da gelişiyor artık. Ama uzak arkadaşım uzak. Araba şart. Benim ehliyet de yedi yıldır kimlik yerine kullanılıyor. O nedenle ya birine yalvarmam gerek beni bırakması için ya da dolmuş-otobüs-vapur kombinasyonları yapmam gerekli. :) Ev çok güzel eyvallah. Ama arkadaşım müstakil olsun diye bu eziyet çekilir mi? Yıllarca beton binalarda oturduk çok kötü bir şey değil yani :) Ben bir bahçe katı bulurdum babama ekip biçerdi yine :P Neyse artık evin uzaklığı o kadar rahatsız etmiyor beni. Sanırım oranın sessizliği, yeşilliği ve rahatlığı artık beni de cezbediyor. Tabii bunda İstanbul'un karmaşına artık hiç katlanamamamın da büyük bir etkisi var. Eskiden "hayatta yaşamam" dediğim yerde şimdi "yaşarım ya oh mis" diyorum. Ama tabii ki araba olması şartıyla :) İnsanın yaşı ilerledikçe, deneyimleri arttıkça hayata bakışı nasıl da değişiyor. Çok ilginç. Bazen kendimi gözlemlediğimde fikirlerimin bu kadar değişmesi, hayattan beklentilerimin bu kadar farklılaşması beni şaşırtıyor.

Daha önce de yazdığım gibi bu sefer rejimi bir kenara kaldırdım ve kendimi babamın enfes yemeklerinin tadına bıraktım. Yaban domuzundan iki farklı yemek yaptı. İkisi de birbirinden lezzetliydi. Tarifleri aynen babamdan aldığım gibi paylaşıyorum. :) Yaban domuzu bulmak pek kolay olmayacağından ve de herkes yemeyeceğinden yaban domuzunu değiştiriyorum(z). :)) Ayrıca iki değişik meze yapmıştı babam. Benim favorim kesinlikle Somonlu Rezene. Harika bir tarif kesinlikle kefilim. BAYILDIM. Diğeri Avokadolu Karides. Ben de tadımlık yemek gibi bir mantık olmadığı için çatallarım genelde. Ancak bu meze tadımlık olursa güzel. Çok fazla yediğinizde avakado tadı bayıyor. Ama farklı bir lezzet daha önce denemediyseniz tavsiye ederim. Bu iki mezenin fotoğraflarını unutmadım :) Fakat ana yemek mideme inince fotoğraf çekmediğimi hatırladım. Şimdilik fotoğrafsız idare edin. Bir dahaki İzmir seferimde aynı yemek denk gelirse fotoğrafla taçlandırırım artık.

"Tatlı kızıma

 

1-Somonlu Rezene

1 adet rezene, 1 paket somon, 1 yemek kaşığı kaba kıyılmış kapari, yarım demet dereotu

Rezene çok ince kıyılır. Buna kapari, ufak parçalara ayrılmış somon, dereotu ilave edilir. Mayonez ve süzme yoğurtla karıştırılır. Şayet koyu kalırsa biraz normal yoğurtla inceltilir.

2-Karidesli Avokado  

 

2 adet Avokado, yarım demet dereotu, 100gr çimçim karides, yarım limon suyu, tuz, biber, 1 acı ufak yeşil biber.

Avokadolar ortadan ikiye bölünür, çekirdeği çıkartılır, dış kabuğu parçalanmadan içi bir kaba alınır ve çatalla ezilir. Tuz, karabiber, ufak doğranmış yeşil biber, kaynar suya atılıp çıkartılmış ve kaba doğranmış karides, dereotu ilave edilir ve karıştırılır. Bunlar avokadonun boş kabuklarına doldurulur. Bu sağlıklı olanı. İstenirse biraz mayonez ilave edilebilir.

3-Dana Terrakota

1kg dana kuş başı iri doğranmış, 8-10 adet tane karabiber, tuz, 3-4 orta boy kırmızı soğan, 1 şişe kırmızı şarap yarım çay fincanı zeytinyağı

Kırmızı soğanlar 4 parçaya bölünür. Bütün malzemelerle tencereye konup kısık ateşte 2 saat pişirilir

4-Fırında Parça Et ( sığır veya kuzu but) 

1kg fırınlık sığır eti, 8-10 adet sarımsak, taze kekik, 2-3 adet defne yaprağı, tuz, karabiber, 1 şişe kırmızı şarap,  1 büyük soğan, 1 paket mantar

Etin üzerine bıçağın ucu ile delikler açılıp ince dilimlere kesilmiş sarımsak sokuşturulur. Soğan piyazlık doğranır. Derin bir kaba et alınır, soğanlar ilave edilir. Tuz, biber, defne yaprağı, dal kekik ve eti kaplıyacak kadar kırmızı şarap ilave edilip bir gece buz dolabında bekletilir. Ertesi gün fırına atılır ve üzerine sostan ilave edilir. Diğer bir tarafta mantarlar ince dilimlenir. Tavada biraz zeytinyağında öldürülür. Biraz tuz ve etin yattığı sostan ilave edilir. Karabiberle tatlandırılır. Biraz un ilave edilip yoğunluk kazandırılır. Et tahminen 2 saat 180 derece fırında piştikten sonra çıkartılır. Üzerine aliminyum folye örtülüp 15-20 dakika bekletildikten sonra dilimlenir ve hazırlanan mantar sosla servis edilir.